ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2020-2021

Στη Λέσχη Κινηματογράφου θα προβληθεί την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου ,στις 4:15 μ.μ η ελληνική ταινία κινουμένων σχεδίων «ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ» βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Ιουλίου Βερν .Θα καταφέρει ο «Τηλεβολικός Σύλλογος» της Βαλτιμόρης και ο πρόεδρος της Ίμπεϋ Μπαρμπικέιν να εκτοξεύσουν ένα τεράστιο βλήμα  στη Σελήνη;

ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2019-2020

Με νέο αέρα, νέα υπεύθυνη την κ. Γαβριήλ Κωνσταντία και νέα μέλη συνεχίζουμε για δεύτερη χρονιά τη λειτουργία της ΛΕΣΧΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ των σχολείων μας.

Ξεκινήσαμε με την προβολή δύο ταινιών με θέμα την αναπηρία, την αποδοχή, τη φιλιά και τα δικαιώματα των ανθρώπων-ζώων με αναπηρία. Η μία ήταν η ελληνική ταινία μικρού μήκους “THE RET SHOP” και η άλλη μια animation “THE PRESENT”.

Το Ξυπόλητο τάγμα είναι η αληθινή ιστορία 160 παιδιών, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της κατοχής του B’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα παιδιά μεταβάλλονται σ’ ένα είδος καλόκαρδης ηρωικής συμμορίας, που κλέβει από τους Γερμανούς και του μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη της κι όσους μπορεί από τον κόσμο γύρω της. Επίσης, πέρα από την αρωγή που παρείχαν στο κόσμο, κατάφερναν με την εξυπνάδα και το κουράγιο τους να βοηθούν την Αντίσταση, βρίσκοντας τρόπους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες, Αμερικάνους και Εγγλέζους αξιωματικούς, με σκοπό να ενωθούν με τους εκεί συμμαχικούς στρατούς.

ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2018-2019

Η πρώτη ταινία που προβάλαμε και συζητήσαμε με τους/τις μαθητές/τριες μας ήταν : “Το κόκκινο μπαλόνι”.

Το κόκκινο μπαλόνι (Le Ballon Rouge, 1956), μία γαλλική ταινία του Αλμπέρ Λαμορίς.
Ένα κόκκινο μπαλόνι ακολουθεί ένα αγοράκι στους δρόμους του Παρισιού δημιουργώντας ένα παράξενο ζευγάρι που μπλέκει σε διάφορες περιπέτειες. Το παίρνει μαζί του κι από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα το μπαλόνι ακολουθεί το αγόρι παντού. Κάτι που προκαλεί τον φθόνο των άλλων αγοριών που παίζουν στους δρόμους.

Μέσα από την απλή φαινομενικά αυτή ταινία δίνεται η ποίηση του κινηματογράφου, μια ελεγεία για τις μυστικές πηγές της ζωής, ένα απλό τραγούδι του δρόμου που κρύβει μέσα του μια βαθιά γοητεία. Το μπαλόνι γίνεται ένα σύμβολο του νοήματος της ζωής και των ανθρωπίνων δυνάμεων για ανανέωση που επιτρέπουν στον άνθρωπο μέσα από την αγάπη να ανανεώνεται και να ανακαλύπτει εκ νέου το νόημα της ζωής. Η ταινία αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους κινηματογραφόφιλους και ιδανική ταινία μύησης των παιδιών νεαρότερης ηλικίας στη μαγεία του κινηματογράφου. Ένα μικρό αριστούργημα, μια αξέχαστη κινηματογραφική εμπειρία. Είναι μια αλληγορία για την δύναμη της αγάπης και της φιλίας. Πηγή CAMERA STYLO ONLINE

Η δεύτερη ταινία που προβλήθηκε στη λέσχη μας ήταν “Το παιδί και η αλεπού”.

Le Renard et l’ Enfant (Το παιδί και η αλεπού)

18758238_w434_h_q80.jpgΟ δημιουργός του “The Emperor’s Journey” μας προσκαλεί σ’ ένα νέο ταξίδι, που ανοίγει την κρυφή πόρτα της άγριας φύσης, επιχειρώντας να επαναπροσδιορίσει τους χαμένους δεσμούς ανάμεσα στον άνθρωπο και τα ζώα.

Ο δημιουργός του “The Emperor’s Journey” μας προσκαλεί σ’ ένα νέο ταξίδι, που ανοίγει την κρυφή πόρτα της άγριας φύσης, επιχειρώντας να επαναπροσδιορίσει τους χαμένους δεσμούς ανάμεσα στον άνθρωπο και τα ζώα. Μετά από χίλιους φόβους και δισταγμούς, έρχεται μια στιγμή που μπορούμε να δούμε, ως δια μαγείας, ένα μικρό κορίτσι μέσα από τα μάτια μιας αλεπούς και τον κόσμο μιας αλεπούς μέσα από τα μάτια ενός κοριτσιού. Ένα βλέμμα αμοιβαίας αγάπης που γίνεται αφορμή για μία ουτοπική φιλία, σε μία ονειρική παραβολή, καθρέφτη της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση και τα ζώα. “Το Παιδί και η Αλεπού” γυριζόταν για δύο χρόνια από τον Λικ Ζακέ, όμως το εικαστικό (και όχι μόνο) αποτέλεσμα άξιζε τον κόπο.

Σκηνοθεσία: Λικ Ζακέ

Καθώς πλησιάζαμε στην περίοδο των εορτών προβάλλαμε στα παιδιά ταινίες με ανάλογο περιεχόμενο, αλλά πάντα με ένα “υψηλό” αισθητικό κριτήριο, όπως:

“Η ΑΛΕΠΟΥ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ” – σκηνοθ. Γιάννης Γιαννακόπουλος https://www.youtube.com/watch?v=Kso9PztlKhE

“ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ” – βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Σελ Σιλβερστάιν https://www.youtube.com/watch?v=OTCfOUBI5lI

“ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ” – Ευγένιος Τριβιζάς & Παναγ. Ράππας https://www.youtube.com/watch?v=Lal-RBkMVrA

“The cow” – Alexander Petrov https://www.youtube.com/watch?v=BC7suk6_FMY

Η Λέσχη μας, ενώ ξεκίνησε με δύο τμήματα, ένα για τα παιδιά της Α΄, Β΄, Γ΄τάξης του δημοτικού και ένα για τα μεγαλύτερα παιδιά στην πορεία της μετά την περίοδο των εορτών συγχωνεύτηκε σε ένα τμήμα.

Εμείς εξακολουθούμε σταθερά να προβάλλουμε δημιουργίες με “υψηλό” αισθητικό και καλλιτεχνικό κριτήριο, όπως

Making of_Part 1 – Alexander Petrov

The Butterfly (Russian Animation) – ANDREI KHRJANOVSKY

The Village/Ashort film by Stelios Polychronakis

O Menino e o Mundo – Ale Abreu

Ο “Ψύλλος” του Δημήτρη Σπύρου είναι η επόμενη ταινία της Λέσχης μας.

Η υπόθεση της ταινίας

Ο «Ψύλλος» είναι το όνειρο, δυο αθώων παιδικών ματιών… «Είναι τα ταξίδια που θέλω να κάνω, το σπάσιμο των συνόρων του μικρού χωριού μου… είναι τα φτερά που με βοηθούν να πετάξω μακριά», όπως γράφει ο δωδεκάχρονος Ηλίας, σε ένα φύλλο της ομώνυμης χειρόγραφης εφημερίδας του.

Η υπόθεση της ταινίας εκτυλίσσεται σ’ ένα ορεινό χωριό της Ολυμπίας τη δεκαετία του ‘60. Εκεί ζει ο Ηλίας, ένα αποφασιστικό δωδεκάχρονο αγόρι που πηγαίνει στην τελευταία τάξη του δημοτικού. Όλοι στο χωριό του τον αποκαλούν Ψύλλο, όπως είναι o τίτλος της χειρόγραφης εφημερίδας, που συντάσσει και εκδίδει μόνος του. Ενώ ο Ηλίας αντιμετωπίζεται σκωπτικά από τους περισσότερους συγχωριανούς του και οι γονείς του τον αποδοκιμάζουν γιατί αποσπάται από τα μαθήματά του, ο ίδιος ονειρεύεται να ταξιδέψει… Ο «Ψύλλος» τον βοηθά να σπάσει τα σύνορα του χωριού του. Μόνοι σύμμαχοι του είναι ο Γαλαξίας (στο ρόλο του ξεχωριστού φίλου του ο ίδιος ο σκηνοθέτης) και η αγαπημένη του Κρινιώ.

Όταν μια δημοσιογράφος έρχεται στο χωριό για να γράψει ένα άρθρο για τον Ηλία και τον «Ψύλλο» του, τα πράγματα αλλάζουν γιατί οι κάτοικοι του χωριού θέλουν να κάνουν τον «ψύλλο» του…ελέφαντα!

Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Σπύρου

«Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς ο κόσμος του κινηματογράφου πρέπει να συσπειρωθεί…»

Είναι και σήμερα επίκαιρα τα μηνύματα που περνάει «Ο Ψύλλος»;

Δυστυχώς είναι απολύτως επίκαιρα. Η περίοδος του δήθεν πλουτισμού των Ελλήνων ήταν μια χίμαιρα. Η επικράτηση των νοοτροπιών του χρήματος και της αδιαφορίας για αξίες είχε δυστυχώς διαποτίσει για πολλά χρόνια το σώμα της κοινωνίας, χωρίς να αφήσει ανεπηρέαστη και τη νεολαία. Σε κάθε οικογενειακό τραπέζι η συζήτηση επικεντρωνόταν στην πορεία του χρηματιστηρίου. Ένα παιχνιδάκι ήταν λοιπόν και καθώς ξέρουμε ότι στα παιδιά αρέσουν τα παιχνίδια, φρόντισε η κοινωνία των ενηλίκων νεοελλήνων να καλλιεργήσουν τη νοοτροπία του εύκολου και γρήγορου πλουτισμού.

Παρά ταύτα, εγώ, ακόμα και σε αυτές τις περιόδους, πίστευα πως κάπου μέσα στο βάθος αυτής της κοινωνίας υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν σε αξίες, που θέλουν να βλέπον το βάθος των πραγμάτων και όχι την επιφάνειά τους. Το παιδικό βλέμμα που από τη μια μπορεί να κοιτάζει απορημένο όλη αυτή την κατάσταση, έχει από την άλλη την διεισδυτικότητα να ξεχωρίζει την ασχήμια από την ομορφιά και το επίπλαστο από το ουσιώδες.

Επίσης, αυτό που λέμε στέρηση, είτε οικονομική είτε συναισθηματική, πάντα πίστευα πως κάπου καιροφυλακτούσε. Αυτή τη στιγμή έχει εκφραστεί σε οικονομικό πεδίο αλλά πιστεύω πως υπάρχει κάτι πιο βαθύ. Υπάρχει ο κίνδυνος να μετατραπεί η στέρηση αυτή και σε πνευματική. Πάντα όμως θα υπάρχουν ψύλλοι οι οποίοι θα κεντάνε την ευαισθησία της κοινωνίας αυτής, που θα μας δείχνουν την άλλη πλευρά του φεγγαριού και δεν θα την αφήσουν να πέσει σε κώμα.

Δύο ταινίες που βασίζονται σε δύο κορυφαία λογοτεχνικά έργα παρακολούθησαν τα μέλη της λέσχης μας:

  1. “Το μόνο της ζωής του ταξείδιον” του Γεώργιου Βυζιηνού σε σκηνοθεσία Λάκη Παπαστάθη
  2. “Ο γέρος και η Θάλασσα” του Έρνεστ Χέμινγουεϊ σε animation από τον Alexander Petrov

Μία ταινία μικρού μήκους αφορούσε την επόμενη προβολή:

ταινία που θίγει το ζήτημα της κοινωνικής αποδοχής ατόμων που παρουσιάζουν κάποια σωματική αναπηρία. (Σκηνοθεσία: Μιχαήλ-Γαβριήλ Ζενέλης)

Φανταστικό animation με θέμα το μαγικό κόσμου του βιβλίου. Απλά δείτε το!